MITKO MADŽUNKOV

(Strumica, 1943). Pripovedač, romansijer, dramski pisac, esejist. Osnovnu školu i gimnaziju završio je u rodnom gradu, a diplomirao je na Filološkom fakultetu u Beogradu, na grupi za opštu književnost sa teorijom književnosti. Književnu karijeru je započeo u Beogradu, 1965. godine, pripovetkom Uskrsnuće. Preko trideset godina, sve do penzionisanja, radio je u Biblioteci grada Beograda.Objavio je knjige pripovedaka Čudan susret, Ubij govorljivog psa (nagrada "Isidora Sekulić" 1973), Iznad korova oblaci, triptihon kratkih proza Međa sveta (Racinovo priznanje, 1985), Paradoksalan san, Drvo Narajane, drame Veliki Smuk (nagrada "Vojdan Černodrinski", 1986), Senka (ista nagrada, 1988), Pusta zemlja (trilogija Večna igra), Put za Lihnidos, Melnica, Čudo veliko, romane Kula na Brdu, Aleksandrov dom (roman godine "Dečje radosti", 1992), Ka drugoj zemlji (knjiga godine Makedonske književne fondacije, 1993), Doba irvasa, kao i knjige eseja Roda jedinica i njeno jato i Čehov ili Tajna pripovedanja. Autor je (sa Jasminom Racković) antologije Pripovetke o Beogradu u dva toma. Dvostruki je dobitnik nagrade grada Strumice. Drame su mu izvođene u Makedoniji, gde su štampane i navedene knjige, a na srpskom je objavio približno polovinu pobrojanih dela. Mitko Madžunkov je zastupljen u domaćim i stranim antologijama, prevođen je na više jezika, a i sâm se bavio prevođenjem. Redovni je član MANU.