MIHAJLO PANTIĆ

(Beograd, 1957) pripovedač, kritičar, univerzitetski profesor. Na beogradskom Filološkom fakultetu predaje Južnoslovensku komparatistiku, Pripovedačke poetike i Kreativno pisanje. Objavio je pedesetak knjiga studija, eseja, književnih kritika i antologija, te jedanaest knjiga priča (prva izdanja): Hronika sobe (1984), Vonder u Berlinu (1987), Pesnici, pisci & ostala menažerija (1992), Ne mogu da se setim jedne rečenice (1993), Novobeogradske priče (1994), Sedmi dan košave (1999), Ako je to ljubav (2003), Ovoga puta o bolu (2007), Priče na putu (2010), Hodanje po oblacima (2013), Priče od vode (2014; sa Milanom Tucovićem). Priče Mihajla Pantića prevedene su na dvadesetak jezika (samostalna izdanja na francuskom, ruskom, nemačkom, engleskom, ukrajinskom, bugarskom, slovačkom, mađarskom, slovenačkom i makedonskom) i uvrštene u mnoge antologije i preglede u Srbiji i svetu. Za pripovedački i esejistički rad dobio je značajne književne nagrade i priznanja, uključujući i Andrićevu nagradu za knjigu Ako je to ljubav (2003), Nagradu „Branko Ćopić” i bugarski orden Ćirila i Metodija. Živi na Novom Beogradu i počasni je građanin tog dela Beograda.