BOŽIDAR JAKŠIĆ

je studirao filozofiju, istoriju i sociologiju u Sarajevu i Beogradu. Bio je asistent Sarajevskog univerziteta, saradnik Instituta za međunardni radnički pokret, savjetnik i direktor Instituta za filozofiju i društvenu teoriju Beogradskog univerziteta, član upravnog odbora Korčulanske ljetnje škole, glavni i odgovorni urednik časopisa Sociologija i Filozofija i društvo.Svoj doprinos otporu i protestima protiv rata, zločina i etnonacionalističke mržnje dao je devedesetih godina kada je, uz podršku Vijeća Evrope, na ličnu inicijativu, organizovao pet međunarodnih godišnjih skupova o interkulturalnosti (1994‒1998) uz učešće stručnjaka iz svih novonastalih država bivše Jugoslavije, Evrope, SAD, Kanade, Japana i Australije. Bavi se istorijom ideja (Historija i sociologija, Svest socijalnog protesta, Milsova kritika društva organizovane neodgovornosti, Buka i bes ‒ O pravu na kritičko mišljenje, Praxis – mišljenje kao diverzija), kritičkom analizom savremenog društva (Vreme revoluije?, Balkanski paradoksi ‒ Ogledi o raspadu Jugoslavije, Mitarenje čudovišta, Smutna vremena) i problemima Roma (Ljudi bez krova/Roofless People, Romi u Srbiji između nakovnja siromaštva i čekića diskriminacije). Pored autorskih knjiga, objavio je više stručnih zbornika i članaka. Njegovi radovi su objavljivani u više zemalja, prevedeni na engleski, francuski, njemački, grčki, arapski i više slavenskih jezika. Bio je i ostaje postojani kritičar svih političkih režima u kojima je živio i živi.